Category Archives: Høyr her

Jan30

Høyr her: Father John Misty og hans Pure Comedy

Posted on by
Standard

Medan eg har vore på ein annan planet ei vekes tid har Father John Misty servert folket ein ny song. Ikkje berre ein ny song, men også nyhenda om at han den 7. april kjem med eit nytt album. Eit 75 minuttar langt opus om menneskeheita si evne til å stadig trakke feil og få riveskaftet i fjeset eller å skli på dei same bananskalla. Pure Comedy kallar Misty det heile.

Pure Comedy er også tittelen på den ferske songen. Ein seks minuttar lang sakte-ekspanderande ballade som startar i menneskets fødselsaugeblikk («We emerged half-formed and hope that whoever greets us on the other end is kind enough to fill us in») for så til slutt å ende opp i den noko urovekkande konklusjonen «I hate to say it, but each other’s all we got». I minuttane imellom sveipar Misty innom både klimakrisa og det politiske klimaet («Where did they find these goons they elected to rule them?»), og ikkje minst raljerer han ein del over menneskets trong til å feste livet sitt fast i det religiøse («their idea of being free is a prison of beliefs»). På hans sedvanlege gåtefulle, absurde og sarkastiske vis.

I sanning ein Popkrokens mann.

Jan17

Høyr her: Timber Timbre – Sewer Blues

Posted on by
Standard

Det har vel gått noko slikt som tre år sidan sist vi høyrte noko frå det canadiske bandet Timber Timbre. Men nå er det ting på gang. Eit album er innspelt, og skal ut i verda den 7. april. Med ein tittel som ikkje akkurat renn over av håp: Sincerely, Future Pollution. Før det, nett nå i dag faktisk, har bandet sleppt laus den første songen frå albumet. Ein song med den ikkje spesielt oppløftande tittelen Sewer Blues. Lovande nok. Og den blir ikkje mindre lovande etter at eg har høyrt den fem-seks gonger. Dunkel folkrock som kjem krypande innover ein, der synth-linjer dryp som eit omen frå ei framtid som ikkje kjem til å lukte spesielt godt. Hmm…

Frontmann Taylor Kirk formidlar dette om tida då plateinnspelinga fann stad, og om albumets vesen:
«2016 was a very difficult time to observe. I hate to admit that normally I express more sensitivity than concern politically, but I think the tone and result on the record is utter chaos and confusion. When we were recording, the premonition was that the events we saw unfolding were an elaborate hoax. But the mockery made of our power system spawned a lot of dark, dystopic thoughts and ideas. And then it all happened, while everyone was on Instagram. The sewers overflowed.»

Sewer Blues, ver så god:

Jun28

Høyr her (høyr Ezra Furman)

Posted on by
Standard

Ein flunkande ny Ezra Furman låt gitt. Slikt takkar vi ikkje nei til her borte i Popkroken. Etter å ha høyrt gjennom den nokre gonger konstaterer eg at Teddy I’m Ready (som låta heiter) er ein ganske så medrivande og veldig sympatisk hyllest til rock’n roll og fridom og slikt.
Låta er forresten første spor på ein seksspors EP Ezra annonserer skal komme ut 19. august. Big Fugitive Life er tittelen på den, og er i fylgje opphavsmannen tileigna «refugees of all kinds, all over the world».
Og han legg til: «May all the wanderers find the homes they seek, and may those with power welcome them as fellow citizens of humanity.”

 

Jun23

Høyr her (høyr Preoccupations)

Posted on by
Standard

Før kalla dei seg VietCong. Det burde dei ikkje ha gjort. Det var sikkert lite gjennomtenkt, men stygt støtande like fullt. No kallar kvartetten i frå Calgary seg for Preoccupations. Eit bandnamn godt som nokon det, skulle eg tru.

Før spela dei mørklagt, dunkel, aggressiv rock med ein viss konneksjon til 80-talets postpunk. Det virkar ikkje som at dei har nytta namneendringa til å søke ut i eit lysare landskap. I alle fall gjer dei ikkje det med Anxiety. Ei fersk låt som ikkje akkurat tilbyr sol og sommar, men ein heller dramatung tur inn i det tittelen lovar. Noko bandet gjer på eit så medrivande vis at eg trur jammen eg ser fram til dei kjem med eit heilt album idet sommaren sannsynlegvis har gjort sitt, den 16. september.

Jun22

Høyr her (høyr Portishead)

Posted on by
Standard

Portishead gjer Abba. Den gamle slageren SOS.
Dei tileignar låta labour-politikaren og parlamentsmedlemmet Jo Cox, som nyleg blei så brutalt myrda.
Det er ein stillferdig og vakker versjon, og idet låta går mot sin slutt strekker Beth Gibbons ut handa, og eit Cox-sitat fyller skjermen:
«We have far more in common than that which divides us.» 

Mai26

Høyr her (høyr Steve Gunn)

Posted on by
Standard

Om ikkje så mange dagar. Meir presist 3. juni, er popkrokenfavoritt Steve Gunn her med eit flunkande nytt album.
Det kjem sjølvsagt til å bli omtala her inne med tida.

Mitt ærend akkurat no er å spele ein låt frå eit album som musikkmagasinet Mojo har sett saman. Heilt nye coverversjonar av samtlige låtar på Dylans meisterverk, Blonde on Blonde (sånn mens vi ventar på Tom Roger Aadland sine versjonar). Eg vil hevde at det ikkje akkurat er eit uspennande knippe av artistar Mojo har fått med på laget. Eg nemner: Phosphorescent, Kevin Morby, Marissa Nadler, Jim O’Rourke, og ikkje minst Steve Gunn. Han gjer ein meir enn dugande versjon av ein av dei aller beste Dylan-låtane, Visions Of Johanna.

Apr17

Høyr her (høyr The Switch)

Posted on by
Standard

Bilderesultat for the switch gilgamesh  Bilderesultat for the switch gilgamesh

Det fabelaktige poporkesteret The Switch har eit nytt album på gang. Rykta fortel at det skal sjå dagens lys i mai månad, og ha den fantasifulle tittelen The Album. Første singelen er nylig sluppe laus på streaming-tenester. Gilgamesh er tittelen. Kva som er linken til det oldgamle babylonske-eposet driv eg å jobbar med å finne utav. Men ein aldri så liten nuggets er den då, der den flyt av garde i eit vennligpsykedelisk lydbilde, medan songaren listar opp eit par saker som er vanskelig å få til. Om songen formidlar ein slags konklusjon på utfordringane så er vel det noko i retning av: «you can live your life» eventuelt «cry about it, and die crying».

 

TIDAL: THE SWITCH – GILGAMESH

Apr10

Høyr her (høyr Wussy)

Posted on by
Standard

Popkrokenfavorittane Wussy tar ein New Order. Meir presist så tar dei ein gammal New Order song, Ceremony, og gjer ein absolutt habil versjon av den. Innspelinga skal ut som singel i samband med Record Store Day (15. april).
Som B-side får vi ein eigenskriven tidlegare uutgitt låt, Days and Hours. Ein song som gjer meg litt sånne The Walkabouts-vibber, gode vibber.

https://soundcloud.com/damnably/wussy-ceremony-rsd-7

https://soundcloud.com/damnably/wussy-days-and-hours

Mar3

Høyr her (høyr Mayflower Madame)

Posted on by
Standard

Det er absolutt medrivande takter å spore i den ferske låta Weightless frå Oslobandet Mayflower Madame. Dunkelfarga psykedelisk dronedriv det går an å bli fanga inn i. Av ankepunkter har eg ikkje så mykje meir enn at eg opplever den som litt for kort (2 ½ minutt). Og det er vel ikkje verdens verste ankepunkt?.

Låta er første smakebit frå eit debutalbum som etter planen skal dukke fram frå mørket og ut i dagslyset den 22. april 2016. Kanskje har eg meir å seie om sakene då. Her er Weightless og ein video: