Ingen ompatakter denne gongen, ikkje noko særlig til takter i det heile, faktisk.

2

Akkurat som tilfellet er med keisaren i eventyret så er heller ikkje gitarist Geir Zahl frå Kaizers Orchestra sitt forsøk på å kle seg i nye kler av det særlig vellykka slaget. Men til forskjell frå eventyrkeisaren vekker ikkje Zahl særlig oppsikt med sitt val av kostyme. Det er ein heller anonym og grå habitt han har tatt på seg. Nice For a Change seier tittelen, kanskje for å distansere seg frå moderbandet si infernalske framferd. Samstundes fortel den vel sitt om at her kjem ein kar som helst har lyst å vere hyggelig og grei. Det er han også, men samstundes utslettar han alt som har med glød og vitalitet å gjere. Og det er ikkje bra.

Vekke er Tom Waits, Martin Luther og alle spor av ompatakter. Inne er Ryan Adams, Tom Petty og velutprøvd americana. Zahl tilnærmar seg tonane ved å ferdast i trygg avstand frå vegkanten og utan å utfordre verken skjebne eller sedvanlig praksis. Det blir som kjent fort preglaust minste felles multiplum av slikt.

Bandet, med folk som Christer Knutsen og Bård Halsne (Helldorado), spelar stødig, konvensjonelt og ganske så uspennande. Mest merkar eg meg ein tørr twangy gitar som av og til kjem inn frå venstre. Zahl spelar lite gitar, han konsentrerer seg omkring det vokale, noko han gjer med ei spinkel og heller karakterlaus røyst.

Han kan ganske sikkert både sin Heartbreaker, sin Tunnel of Love og sin Southern Accents. I alle fall viser han at han reint handverksmessig kan snikre i hop låtar i eit nær slekta mønster. Men han er ingen Gepetto, han gjev dei ikkje liv.

På eit vis er det kanskje å gå vel langt å kalle dette for ei direkte dårlig plate. Spesielt i første halvdel er det fleire låtar med eit liketil, traust og habilt nok melodisk vesen. Harmonisk countrypop som ikkje vil nokon noko vondt. Så om svolten hadde vore sterk nok, og dette hadde vore det einaste eg fant i skuffen. Ja så kanskje det kunne duge som ein liten nødrasjon. Kanskje. Det er berre det at skuffene og hyllene bognar over av langt betre alternativ. Dermed er denne hamna på botnen og innerst i ein krok allereie, og kjem nok aldri fram derifrå igjen.

Sorry.

Først publisert på Groove.no (i 2007)